Choroby królików.

Właściciele powinni pamiętać, że większość chorób atakujących króliki spowodowana jest niewłaściwymi sposobami ich utrzymania. Dzięki zapewnieniu odpowiednich warunków odpowiadających naturze zwierzęcia jak np, utrzymanie pomieszczeń w czystości, możliwe jest zapobieżenie chorobom.

Choroby najczęściej występujące u królików można podzielić na pięć grup:

• choroby wirusowe i bakteryjne.
• choroby pasożytnicze.
• choroby spowodowane błędami w żywieniu.
• choroby spowodowane niewłaściwym utrzymaniem.
• obrażenia ciała. 

Królika chorego można łatwo rozpoznać, gdyż najczęściej zmienia się jego wygląd. Właściciela zwykle słusznie niepokoi nastroszone futerko, wilgotny nos i pozbawione połysku, zalepione oczy.  Zmienia się także sposób zachowania zwierzęcia. 

Królik zdrowy chętnie je, dużo się rusza, jest skory do zabawy w ciągu całego dnia. Każde odchylenie od tego zachowania może wskazywać na chorobę.

MYKSOMATOZA. Zwana jest także zarazą króliczą, jest chorobom wywoływaną przez wirusy. Przenoszona jest najczęściej przez komary i inne owady. Także podanie zielonki zabrudzonej odchodami zainfekowanymi dzikich królików może być przyczyną choroby. W większości przypadków choroba jest nieuleczalna i dlatego chore króliki powinny być usypiane. Myksomatozę rozpoznaje się po zaczerwienieniu spojówek, zalepieniu oczu i obrzękach występujących na całej głowie. Ocenie możliwe jest szczepienie przeciw myksomatozie. 

NIEŻYT JELIT. Drugą często występującą u królików chorobom jest nieżyt jelit. Choroba ta wywoływana jest przez bakterie. Nieżyt jelit może być także spowodowany skarmianiem nadmiernej ilości białka, np. podawaniem koniczyny bez dodatku siana lub też przekarmianiem uszaka. Objawami choroby są zaburzenia w trawieniu wywołane nadmiernym rozmnażaniem się niektórych bakterii jelitowych, które niszczą ścianę jelit. Królik ma silne bóle w okolicy brzucha. Poważniejsze stany tej choroby mogą prowadzić nawet do śmierci. Leczenie polega na zmianie sposobu żywienia i podawaniu dobrego siana. Chorego królika można również poić naparem z rumianku. Także w tym przypadku chory królik musi być oddzielony od innych zwierząt. Po każdym kontakcie z chorym uszakiem należy umyć ręce, ponieważ choroba ta może przenosić się także na ludzi.

KOKCYDIOZA. Chorobę tę wywołują pierwotniaki. Wykazują one dużą odporność na warunki środowiska zewnętrznego. U zakażonego królika niszczy się ściana jelit. Królik pobiera je wraz z sianem zanieczyszczonym swoimi odchodami, dlatego ważne jest, żeby siano było podawane w paśniku. Objawami kokcydiozy są silna biegunka, zmniejszony apetyt i brak ruchu. W niektórych przypadkach może dojść do uszkodzenia wątroby. Z chorym królikiem trzeba koniecznie udać się do lekarza weterynarii, który potwierdzi diagnozę i zaleci odpowiednie leczenie.

ROBACZYCA. W przewodzie pokarmowym królika mogą występować różne pasożyty wewnętrzne, które nie zawsze powodują widoczne objawy chorobowe. Zależy to od wielkości inwazji. Pasożyty dostają się do organizmu królika wraz z jedzeniem zanieczyszczoną odchodami. Podobnie jak w przypadku kokcydiozy, zabiegi profilaktyczne polegają głownie na stałym utrzymaniu klatki w czystości i ciągłym usuwaniu odchodów.

ROPNIE. U królików ropnie pojawiają się wyjątkowo często. Są jedną z głównych przyczyn wizyt tych zwierząt w gabinetach weterynaryjnych. Ich znaczenie w hodowli zależy przede wszystkim od umiejscowienia i czasu, który upływa od pojawienia się zmiany do rozpoczęcia leczenia. Szybko zdiagnozowane, oczyszczone i leczone przeważnie nie stanowią problemu. Pozostawione mogą natomiast prowadzić do upadków. Przyczyną ropni są zakażenia bakteryjne. Predysponowane są zwierzęta obu płci niezależnie od wieku. Ropnie manifestują się jako miejscowe obrzęki mogące osiągać średnicę nawet kilkunastu centymetrów. Przy ich ucisku królik wykazuje objawy bólowe. Leczenie polega na otwarciu ropnia (przekłuciu grubą igłą lub lepiej nacięciu skalpelem), opróżnieniu jego zawartości, przepłukaniu i wprowadzeniu kilkudniowej antybiotykoterapii.

KAMICA MOCZOWA. W przebiegu tej choroby złogi wytrącone w pęcherzu zatrzymują się w wąskiej cewce moczowej powodując jej niedrożność. Królik dotknięty tym schorzeniem nie może oddać moczu. Widoczne są silne objawy bólowe, napięty brzuch i zgrzytanie zębami. Zanim dojdzie do zatkania cewki w niektórych przypadkach można zauważyć obecność krwi w moczu.